Four Weddings and a Funeral

Myndin kom út árið 1994 og er leikstjóri hennar Mike Newell en handritshöfundur Richard Curtis, sem einmitt leikstýrði og gerði handritið að Love Actually. Myndin sló óvænt í gegn og hlaut meðal annars tilnefningu til Óskarsverðlaunanna sem besta mynd.  Helstu leikarar myndarinnar eru Hugh Grant, Andie MacDowell, James Fleet og Charlotte Coleman.

Myndin fjallar í aðalatriðum um bresku vinina Charles, Tom, Gareth, Scarlett, Fiona, Matthew og fleiri, sem eru alveg einstaklega steikt og fyndin. Þau eru öll algjörlega mismunandi týpur en eiga það samt sameiginlegt að vera flest frekar flippuð. Charles er aðalpersónan og er pínulítið misheppnaður. Hann er sífellt að hitta hina aðlaðandi og bandarísku Carrie í brúðkaupum og að lokum í jarðarför.

Í fyrsta brúðkaupinu eru einhleypu vinirnir að hafa áhyggjur af því að þau muni aldrei giftast. Þarna hittir Charles Carrie í fyrsta sinn og þau enda á að eyða nóttinni saman á einhverju sveitahóteli eftir frekar fyndnar hindranir. Charles sér eftir því að hafa átt "one night stand" með henni. Hún grínast bara og segir að núna verði þau bara að giftast og hann er ekki alveg að fatta að þetta sé brandari í fyrstu. Hún fer síðan aftur heim til Bandaríkjanna.

Næsta brúðkaup er svo hjá pari sem kynntist í fyrsta brúðkaupinu. Þetta er ekkert sérstaklega ánægjulegt brúðkaup fyrir Charles, þar sem hann hittir Carrie aftur en núna kynnir hún hann fyrir unnustanum sínum, Hamish, sem er ríkur stjórnmálamaður frá Skotlandi og töluvert eldri en hún. Svo kemst hann að því að hann á að sitja á sama borði og nokkrar af fyrrverandi kærustunum hans. Að lokum rekst hann svo á Henrietta, sem vinir hans kalla Duckface, en þau áttu í mjög flóknu og erfiðu sambandi einu sinni. Síðast en ekki síst þá neyðist hann til að fela sig inni í skáp í brúðhjónasvítunni á meðan brúðhjónin byrja brúðkaupsferðina sína snemma á hótelinu. Svo nær hann að læðast út og hittir Carrie enn og aftur þar sem hún er án unnustans og þau enda á að eyða nóttini saman aftur.

Hann fær svo seinna boðskort í brúðkaupið hjá Carrie og Hamish, og rekst svo stuttu seinna á hana niðri í bæ og hjálpar henni að velja brúðarkjól. Hann reynir eitthvað að tjá henni ást sína en það er bara vandræðalegt og hún er alveg greinilega að fara að giftast þessum Hamish.

Næsta brúðkaup er svo hjá Carrie og Hamish. Þar deyr Gareth, einn vinanna sem leiðir til jarðarfararinnar.
Fjórða brúðkaupið er svo hjá Charles sjálfum og Henrietta sem hann hefur ákveðið að giftast af einhverjum undarlegum ástæðum. Carrie kemur svo í kirkjuna rétt fyrir brúðkaupir og segir Charles að hún og Hamish séu ekki lengur saman. Hann segir þá nei þegar hann er spurður af prestinum hvort hann vilji giftast Henrietta sem kýlir hann og hætt er við afganginn af brúðkaupinu. Carrie kemur þá til Charles og biðst afsökunar en hann segir að hún sé manneskjan sem hann vilji eyða restinni af ævinni með etc...

Mér finnst þessi mynd sjúklega fyndin, og ég elska svona breskan "witty" húmor sem er mjög mikið notaður í henni. Persónurnar eru skemmtilega furðulegar og aðstæðurnar sem þær lenda í oft fáránlegar en mjög fyndnar.

Love Actually

Myndinni er leikstýrt af Richard Curtis, en hann er einnig handritshöfundur myndarinnar. Hún kom út árið 2003 og er alveg 135 mínútur, sem kemur mér á óvart því ég hef séð hana mjög oft og ekki dottið í hug að hún sé svona löng. Kannski er það út af því að mér finnst hún fáránlega skemmtileg...
Mikið er af stjörnuleikurum í myndinni og má þar t.d. nefna Liam Neeson, Hugh Grant, Keira Knightley, Bill Nighy, Emma Thompson, Colin Firth, Laura Linney, Billy Bob Thornton, Rowan Atkinson, Claudia Schiffer og fleiri fleiri.

Myndin fylgir átta mjög mismunandi pörum sem eiga það þó sameiginlegt að þurfa að takast á við ástina og þau vandræði sem fylgja henni. Misdjúpt er farið í sögurnar en þær eiga sér allar stað á fimm vikum fyrir einhver jólin í London. Persónurnar eru mjög mismunandi sem gerir söguna skemmtilega og fjölbreytta. Mér finnst sjúklega skemmtilegt að horfa á góðar myndir sem fylgjast með mörgum persónum og þess vegna elska ég þessa mynd, en líka af því að hún er svo jólaleg og krúttleg og maður kemst alltaf í fáránlega gott skap við það að horfa á hana.

Uppáhalds pörin mín voru forsætisráðherrann (Hugh Grant) og Nathalie, Jamie og Aurelia, Sam og Joanna og svo Judy og John.

Forsætisráðherrann er ungur af forsætisráðherra að vera og er frekar flippuð týpa. Nathalie er að vinna í Dowingstræti 10 og sér um að koma með póst og hressingu og eitthvað til hans. Hann heillast af henni en reynir að telja sér trú um að þetta muni aldrei ganga, hún sé yngri en hann og að hann sé forsætisráðherra Bretlands og verði að taka sér tak. Hann lætur færa hana til í starfi þannig að hann hittir hana ekki lengur. En svo á aðfangadag minnir mig er hann að fara í gegnum jólakort sem hún er búin að raða eftir því hver eru best og þá finnur hann að hann er ástfanginn af henni og gengur í hvert einasta hús í götunni hennar til þess að leita að henni. Mér finnst þau tvö mjög skemmtilegar persónur. Hann er flippaður eins og sést í mjög steiktu dansatriði og svo er hann sjúklega kaldhæðinn og hnyttinn, og kemur með brandara og fyndin augnablik sem eru fullkomin fyrir minn húmor. Hún er mjög hress persóna sem á það til að tala af sér og segja aðeins meira en er við hæfi sem er bara fyndið og skemmtilegt.

Kærastan hans Jamie heldur fram hjá honum með bróður hans, svo hann fer til útlanda að skrifa skáldsögu þangað til jólin koma. Þar fer Aurelia sem ekki talar ensku að vinna fyrir hann við að taka til og svoleiðis. Þau geta ekki beint talað mikið saman en undir lokin fara þau að hrífast af hvoru öðru, en þá þarf Jamie einmitt að fara heim til Englands um jólin. Þegar hann kemur heim áttar hann sig almennilega á því að hann er ástfanginn af henni og fer að læra portúgölsku til þess að geta talað við hana, og flýgur svo aftur til hennar og biður hana um að giftast sér. Þessi saga var bara mjög krúttleg og rómantísk og gaman að fylgjast með henni. Colin Firth er mjög góður leikari og persónan hans var pínu vandræðaleg og vissi ekki alveg hvernig hún átti að vera.

Sam er nýbúinn að missa mömmu sína og lokar sig inni í herbergi mestallan daginn. En það er ekki þess vegna sem hann er alltaf einn inni í herbergi, heldur er það út af því að hann er ástfanginn af svölustu stelpunni í skólanum, þ.e. Joanna, og hann heldur að hann eigi enga möguleika á að kynnast henni. Hann ákveður svo að skrá sig sem trommara fyrir tónlistaratriði skólans á jólasýningu grunnskóla hverfisins þó svo að hann kunni ekkert á trommur, þar sem Joanna er aðalsöngkona lagsins. Þegar hún bendir svo á hann á meðan hún syngur all i want for christmas is you þá fer hann að hugsa hvort hann hafi kannski einhverja möguleika. Joanna er samt að fara heim til Bandaríkjanna yfir jólin beint eftir sýninguna, svo stjúppabbi hans fær Sam til að elta hana á flugvöllinn og segja henni hvernig honum líður. Þessi saga var bara mjög sæt og pínu fyndið að sjá svona ungan strák vera að missa sig yfir ástinni.

Judy og John eru örugglega vandræðalegasta parið, en þau kynnast í vinnunni þar sem þau eru aukaleikarar í kynlífssenum fyrir einhverja fræga leikara. Þau tala mjög mikið saman í vinnunni og það er alveg frekar súrt að sjá þessi atriði þar sem þau eru bara að tala mjög "casually" saman á meðan þau eru að þykjast stunda kynlíf, allsber eða í fötum. Þau ákveða svo að fá sér kaffi eða eitthvað eftir vinnu og John fylgir Judy heim en er of feiminn til að kyssa hana, svo hún kyssir hann bara. Allt saman mjög krúttlegt og á kannski að sýna að maður getur fundið ástina á ólíklegustu stöðum eða eitthvað þannig.

Allavega er þetta mjög skemmtileg mynd og ég mæli með henni til að koma manni í jólaskapið. Ég horfi a.m.k. á hana á hverju einasta ári fyrir jólin.